Marxisten over de verdeeldheid van links

SP.a, Groen! bij traditioneel links; PVDA, LSP, SAP, Vonk, KP, en nog een aantal garnalen bij 'klein links': de oprecht progressieve medeburger zou er zowaar het hoofd bij verliezen... De versplintering ter linkerzijde is een feit, laat daar geen discussie over zijn. Meer nog echter de vraag òf links al dan niet versplinterd is; moet de vraag gesteld worden waaròm links versplinterd is?

Grofweg kunnen we stellen dat de progressieve partijen verschillen in enerzijds methodiek, anderzijds doelstellingen.


Bewegingen die zich als doel stellen het huidig economisch systeem te behouden, maar het wel willen corrigeren, kunnen we situeren bij 'traditioneel links'. Zij willen een 'kapitalisme met een menselijk gelaat', een 'sociaal gecorrigeerd kapitalisme', een 'zacht kapitalisme', of, om het met de woorden van Marx himself te zeggen: "zij willen de bourgeois zonder het proletariaat"(zie het 'communistisch manifest'). Vervang in de zin het woord 'bourgeois' door 'gedelegeerd bestuurder' of 'CEO', het woord 'proletariaat' door 'werknemer' en men zal zien dat in 150 jaar onze woordenschat dan al lichtjes veranderd kan zijn, de inhoud des te minder...
Wat de vooruitzichten van deze bewegingen zijn, daarover hebben we het al uitvoerig gehad in vorige artikels (zie: 'utopisch socialisme' en 'socialisme van de derde weg')

Bij 'klein links' zijn er die streven naar 'de dicatuur van het proletariaat' als ultieme verwezenlijking van het communisme. Marx himself (weeral) draait zich om in zijn graf aangezien deze maatregel door hem enkel werd voorgesteld als tijdelijke overgangsmaatregel, zeker niet als ultieme bureaucratische verwezenlijking. De vooruitzichten van deze stalinisten (PVDA en wat er overblijft van de KP) liggen dan ook al lang achter ons (cfr. ex-Sovjetunie).

Marxisten zijn er van overtuigd dat de organisatie en de strijd tegen het kapitalisme van de arbeiders zèlf moet komen. Alhoewel dit vanzelfsprekend klinkt, zijn er nog altijd 'klein-linksen' die geloven dat de vrucht van hun noeste, intellectuele bureau-arbeid tot de ondergang van het kapitalisme zal leiden. Deze (pseudo-)intellectuelen geloven dat zij maar moeten nederdalen naar de arbeidersklasse om aldaar het "geloof" te gaan verspreiden, en dat deze klasse dan wel vanzelf zal volgen... Ook hier liggen de vooruitzichten van zulke methodiek achter ons (zie artikel 'utopisch socialisme').

De verdeeldheid bij links is dus een feit maar wel een terecht feit. Een totalitaire, bureaucratische staat is niet de ultieme doelstelling van de marxisten. Anderzijds is het behoud van dit kapitalistisch systeem dat ook niet. Het blijft dus balanceren tussen kritische steun geven aan de meest progressieve voorstellen van 'traditioneel links' en het bekampen van maatregelen bij 'klein links' die sectair en bureaucratisch zijn; dit alles op de evenwichtskoord die de arbeidersbeweging ons geeft...