Onze discussiepartners vragen ons wel eens waarom wij zo radicaal zijn in ons denken. Waarom er bijvoorbeeld geen geleidelijke uitweg is uit dit economisch systeem?
Deze mensen voelen vanuit de buik wel aan dat er iets grondig mis is met dit systeem maar durven, om een heel aantal uiteenlopende redenen, er niet mee breken.
Marxisten gebruiken de geschiedenis om te leren uit het verleden en om een richting te bepalen voor de toekomst. Ook in het verleden waren er mensen die wel inzagen dat het kapitalistische systeem nooit in staat zou zijn tot een algemene rechtvaardigheid. Maar ook zij, door marxisten 'utopisch socialisten' genoemd, durfden/wouden niet radicaal breken, laat staan overgaan tot georganiseerde arbeidersstrijd. Eerder probeerden zij het kapitalisme 'weg te concurreren' door een systeem op te zetten naast het kapitalisme. De inherente rechtvaardigheid van hun eigen systeem zou dan wel op termijn zorgen voor de geleidelijke overgang...
Het uiteindelijke resultaat van al deze experimenten was navenant. Hun naïef idealisme deed hen als het ware over de materiële tegenstellingen heen kijken en maakte hen blind voor wat de evidentie zelf was. Ze stierven allemaal, in het beste geval arm, berooid en gedesillusionneerd (Robert Owen); in het slechtste geval verbannen, gefolterd en terechtgesteld (Gracchus Babeuf).
Marxisten leren uit de fouten van het verleden. Daarom weigeren we mee te draaien in systemen zoals 'Fair Trade', 'Oxfam', 'Broederlijk Delen', '11.11.11', enz. Alhoewel we uiteraard de deugdelijkheid van hun werk erkennen op korte termijn, kunnen deze 'utopisch socialisten' toch nooit een antwoord, laat staan een uitweg, bieden uit dit kapitalistisch moeras. Enkel de georganiseerde arbeidersstrijd is daartoe in staat...
Meer info over het utopisch socialisme vind je hier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten