Uit de commentaren, die we trouwens ten zeerste appreciëren, valt op te maken dat nogal wat mensen gewonnen zijn voor het 'socialisme van de derde weg'. Dit is een socialisme geschoeid op liberale principes en zou een tussenweg moeten zijn tussen het kapitalisme en het communisme.
Wat deze mensen echter over het hoofd zien is een globale visie op de maatschappij in haar geheel. Als zij zeggen dat we het vandaag de dag toch goed hebben dan is dat enkel vanuit een zeer individueel en Westeuropees perspectief. "Wij hebben het goed, dus het kapitalisme werkt...", ja, maar ten koste van wat? Ten koste van een armoedegraad van 13% terwijl we met 1365 miljard euro slapend kapitaal zitten (alleen in België!); ten koste van heelder continenten die in puin liggen; ten koste van 40,000 kindersterftes per dag te wijten aan perfect te behandelen ziektes; ten koste van (burger)oorlogen en terreur.
Maar wij hebben het goed in West-Europa, want we zien de kosten enkel in pixels...
De breuklijn die vandaag de dag onze maatschappij doorkruist is er niet één tussen mensen die willen en mensen die niet willen (zoals bijvoorbeeld een partij zoals Groen! denkt). Ook niet één tussen mensen die kunnen en mensen die niet kunnen (zoals bijvoorbeeld SP.a en VLD denken). Zelfs niet één tussen mensen die een verschillende huidskleur of geloof hebben (zoals iedere weldenkende mens wel weet...).
Neen, de breuklijn die vandaag de dag onze maatschappij doorkruist is er één tussen mensen die elke dag moeten opstaan om in loondienst te gaan werken enerzijds en mensen die hun geld verdienen door speculatie en beleggingen anderzijds. Met andere woorden: de breuk tussen arbeid en kapitaal.
Hier is geen derde weg tussen: iedereen zal op een bepaald moment noodgedwongen een keuze moeten maken. En aangezien we nu al weten wie in de meerderheid is, staat de uitslag al op voorhand vast. Alleen kan niemand nu al op voorhand voorspellen wanneer het einde van de match gefloten zal worden...
1 opmerking:
Commentaar op uw commentaar op onze commentaar.
Er moet zeker een onderscheid gemaakt worden tussen armoede in de westerse wereld en armoede in de ontwikkelingslanden.
In de materie van de ontwikkelingslanden ben ik niet goed thuis. Dus ik zal het kort houden. Ik stel voor dat we teruggeven wat we er geroofd hebben.(Dit raakt ook onze eigen portemonnee!)en dat we vanaf nu eerlijke prijzen betalen. Invoeren van om het even welk een systeem, hetzij een democratie, of weet ik veel zal weinig soelaas brengen zonder structurele economische hulp, degelijk onderwijs enz....
Over de situatie in België of het westen in het algemeen kan ik iets uitgebreider zijn. Ik woon er namelijk al een poosje. Ik blijf erbij dat een armoedegraad van 13 % laag is, zelfs in vergelijking met om het even welk ander westers land. Vandaar dat ik ons systeem blijf verdedigen. Het kan natuurlijk nog lager, en dat moet ook, maar daarom moeten we ons huidig economisch systeem niet gaan omgooien.
U spreekt over 1365 miljard euro slapend kapitaal. Waar slaapt dat dan wel? En bovendien bent u zeker dat het slaapt?
Kijk: Stel u hebt een miljoen of een miljard teveel. (Het komt op geen nul) U gaat het toch niet in een kous onder uw bed steken neem ik aan, want dan slaapt het inderdaad. Maar dan verliest u constant aan waarde door de inflatie. Nee u wil er een opbrengst van. U kunt ermee naar de bank gaan en op een spaarboekje zetten. Maar dat geld slaapt dan niet want de bank leent het op zijn beurt uit aan bedrijven om uit te breiden, of aan individuen die willen bouwen of...
U kunt ook obligaties kopen. Dit zijn leningen die een bedrijf uitschrijft met de belofte om ze terug te betalen. U bent dan zelf de bank, stel u voor!
En dan komen we bij de zo verguisde aandelen (ik durf het woord bijna niet meer typen). Wat zijn dat? Een bedrijf heeft kapitaal nodig om te investeren en verkoopt eigenlijk een stukje van zichzelf. Inderdaad wie een aandeel koopt wordt zelf een beetje eigenaar van een of ander bedrijf en deelt mee in de winst (als er is tenminste). Elke arbeider van bvb belgacom kan naar de bank stappen en een stukje van het bedrijf kopen waar hij werkt.
Ik betwijfel of de term "slapend" dus wel op zijn plaats is.
Je zou natuurlijk ook kunnen zeggen we nemen al dat geld en verdelen het over de 10.000.000 belgen en die krijgen het gratis en voor niets. Ik heb het even nagerekend. We zouden elk 136.500 euro krijgen. Ik heb een gezin van 4 personen. Kassa kassa. Maar is dit wel zo'n goed idee?
Wanneer iedereen plots over zoveel kapitaal beschikt kan er naar hartelust gekocht worden. De vraag naar produkten zou dus geweldig stijgen. Maar als de vraag stijgt en het aanbod blijft gelijk wat gebeurt er dan? Juist prijsstijgingen. Mega inflatie. Eigenlijk zouden we aan het einde van de rit precies evenveel overhouden. Het uitdelen van grote kapitalen is dus eigenlijk een zeepbeltheorie. En in een zeepbel zit er niet veel.
In uw artikel hekelt u het verder over mensen die hun geld verdienen met speculatie en beleggingen. Ik betwijfel eerlijk gezegd of dat er veel zijn. Bij beleggingen neem ik aan dat u het over aandelen heeft. Die worden inderdaad verder op de beurs verhandeld zonder dat het bedrijf in kwestie er verder nog nut van heeft. Maar wie een aandeel verkoopt, verkoopt gewoon een stukje eigendom, dit mag toch?
Bovendien moet je weten dat aandelen een historisch gemiddelde opbrengst van rond de 9 à 10 % halen, maar onroerend goed moet nauwelijks onderdoen. Want iedereen met een eigen huis is eigenlijk een belegger, maar wel in onroerend goed. En met minder risico.
Speculaties, dan hebben we het over futures en opties, dat is andere koek. Hier geldt de regel wie zijn gat verbrandt, raakt helemaal verkoold. Herinner u het voorval met de Barings bank waar door speculatie van 1 werknemer de prestigieuze bank overkop ging. Dit hoort eigenlijk thuis bij de categorie "levensgevaarlijke kansspelen". Levensgevaarlijk omdat bij een gewoon kansspel je in het slechtste geval je inzet kwijt bent. Bij speculaties kan dit je inzet x 1000 of meer zijn. Wie zich waagt waagt zich op glad ijs. Als het lukt natuurlijk win jij de jackpot. ( En iemand anders verliest hem.) Maar dit is eigenlijk puur geluk.
Met andere woorden : er is helemaal geen breuk tussen arbeid en kapitaal. Beiden zijn nodig om een maatschappij te laten functioneren. Het is alleen de kunst om ze zo harmonieus mogelijk te laten samen elk hun eigen taak vervullen.
Groeten, Renato
Een reactie posten