"Weten jullie dan zo zeker dat de arbeiders de maatschappij ten goede zullen veranderen? Wie zegt dat zij de maatschappij niet zullen hervormen tot een dictatoriale, xenofobe samenleving?" Het is een vraag die ons dikwijls bereikt en waarop het antwoord dan ook niet mag ontbreken op deze blog...
Wie hier echter een literaire en academische zondvloed verwacht, komt bedrogen uit. Het antwoord is immers even simpel als voor de hand liggend... We moeten immers maar kijken naar de maatschappij zoals ze nu ìs!
Hoe komt het dat wij hier in het Westen kunnen genieten van betaald (ziekte)verlof, een 8-uren dag (of 40-uren week), pensioen, werkloosheidsuitkering, verbod op kinderarbeid, enz. ? Hoe komt het dat wij hier een loon krijgen dat (min of meer) tegemoetkomt aan onze behoeften en dat dit loon gekoppeld is aan de prijsstijgingen van onze consumptiegoederen?
Dàt, beste mensen, is allemaal de verdienste van de arbeiders en van hun volgehouden strijd tegen de winsthonger van het patronaat! 150 jaar arbeidersstrijd, waar zelfs doden bij gevallen zijn, hebben ervoor gezorgd dat wij op dit moment van een zekere inkomensbescherming kunnen genieten.
"Wie zegt dat dat in de toekomst ook zo zal zijn?" Wel, als we de geschiedenis bekijken dan zien we dat telkens als de arbeiders opkomen voor hun belangen, dit in het algemeen belang is van de maatschappij en dat hun verwezenlijkingen ten goede komen aan de maatschappij in haar geheel. Omgekeerd echter, telkens als de patroons opkwamen voor hùn belangen, hebben we gezien dat dit enkel en alleen in hun eigen voordeel was en dat er tegenover stond dat een brede laag van de bevolking moest betalen voor hun met kaviaar gevulde sigaren. Hùn eisen waren in het voordeel van hùn winsthonger; een winst die trouwens enkel en alleen ten goede kwam aan een miniem percentage van kapitalisten.
Elke weldenkende mens beseft dat als we de ondernemers en bedrijfsleiders zouden laten doen, ze enkel en alleen voor hun eigen voordeel zouden opkomen. De arbeiders daarentegen komen op voor gemeenschappelijke belangen in het voordeel van de gehele maatschappij (wat duidelijk wordt aangetoond door alle verworvenheden die we tot op dit moment hebben). Dat is de reden waarom marxisten hun lot in de handen van de arbeidersklasse leggen...
Interessante lectuur in verband met de sociale geschiedenis van de Europese arbeidersbeweging vinden jullie hier.
2 opmerkingen:
De verdiensten van de arbeiders, ik herhaal ze even kort, betaald (ziekte)verlof, een 8-uren dag (of 40-uren week), pensioen, werkloosheidsuitkering, verbod op kinderarbeid en een loon dat (min of meer) tegemoetkomt aan de behoeften en dat dit loon gekoppeld is aan de prijsstijgingen van onze consumptiegoederen, is zeer lovenswaardig en inderdaad de verdienste van de arbeiders. Ere wie ere toekomt. Het is ook belangrijk dat deze voordelen behouden blijven en daarvoor zijn de vakbonden dan ook zeker noodzakelijk in onze maatschappij.
Maar wat mij stoort in uw artikel is het schieten op de werkgevers. U verwijt de werkgevers eigenbelang, maar wat zijn bovenstaande verdiensten dan voor de arbeiders?
En wat ik er nog fijntjes wil aan toevoegen is hetvolgende:
- Wie neemt het initiatief om een onderneming te starten?
- Wie schept met andere woorden jobs voor de arbeiders?
- Wie werkt verder in de slagerij als iedereen ziek valt? En met iedereen ziek bedoel ik iedereen, inclusief de slager zelf. Wie houdt daardoor de onderneming draaiende en behoudt ook de jobs?
Beste Kerim; de werkgever is niet de vijand maar de vriend. Arbeiders en werkgevers leven in symbiose ;waar heb ik dat nog gehoord :-) . De een kan niet zonder de ander. Of heb ik het mis?
een korte repliek:
"- Wie schept met andere woorden jobs voor de arbeiders?"
alsof "arbeid" enkel en alleen kan bestaan met inmenging van de "werkgevers" de mens heeft altijd al arbeid verricht, vanaf zijn ontstaan tot nu. in een maatschappij zal er ALTIJD nood zijn aan jobs alleen al omwille van het feit dat een taakverdeling en een organisatie noodzakelijk is om de maatschappij als geheel van sociale en economische verbanden in stand te houden. (bv ondernemers of niet, kapitalisme of niet, er is nu eenmaal nood aan voedselvoorziening, ziekenzorg, vuilnisophaling ...) de grote vraag is: hoe en onder welke machtsverhoudingen organiseren we de boel?
bovendien is het instituut "loonarbeid" een uiterst dwangmatig instrument in handen van de bourgeoisie: door het bezit en de verdeling van de productiemiddelen en de grondstoffen zodanig in te richten dat deze geheel in handen is van een kleine minderheid (de haves) word de grote minderheid (de have nots) gedwongen om hun arbeidsKRACHT te verkopen aan die heersende klasse. Een beter formulering zou dus zijn: Wie schept een systeem waarin de meerderheid vd bevolking word gedwongen in loondienst te werken? Iedereen zelfstandig en vrij ? vergeet het maar! By the way: het is onder het kapitalisme en de dictatuur van de vrije markt dat er zovele buurtwinkeltjes en kruideniers de deuren dicht mogen doen. Die mensen staan dan ook op straat. ik ken er genoeg: mamma en pappa hadden een winkeltje, toen kwam de supermarkt en nu kunnen de kinders ook "optrekken".
Wij haten zogezegd de patroons? maar WIE wil bv de vakbonden rechtspersoonlijkheid toekennen? Welke lagen in de bevolking doen er alles aan om een algemene staking, die door duizenden arbeiders word gedragen, af te schilderen als een daad van subversie en sabotage?
Dit systeem kan niet zonder werkloosheid en uitbuiting, net zoals je geen ei kunt bakken zonder de schaal te breken. afhankelijk van het verzet waartoe de arbeidersklasse in staat is, zal de uitbuiting in reikwijdte en impact sterker of zwakker zijn, maar zolang we leven onder het kapitalisme zal ze er zijn.
Alsof de hele maatschappij zou instorten zonder uw teergeliefde ondernemers, alsof de wereld zou vergaan in troosteloze duisternis zonder het levensreddend elixir "kapitaal" ... Kijk naar de geschiedenis, de sociale drama's, de gevolgen van het neoliberalisme, ... 15% van onze landgenoten leeft onder de armoedegrens, iedere 3 seconden sterft een kind de hongerdood ... ziedaar de onfeilbaarheid van het heilig kapitaal! Slaaf en vrij man, landheer en lijfeigene, loontrekkende en patroon: de ongelijkheid is eigen aan de economische organisatie van de maatschappij. Enkel door een socialistische economie (dwz gemeenschap van de produktiemiddellen) kan die ongelijkheid worden vernietigd. Maar dat is een serieuze en moeilijke taak. Doch ook een taak waar we ons niet mogen laten verleiden tot reformisme, dictatuur van de burokratie en "de derde weg" Wederom is het geschiedenis die ons toont waarom (Rusland jaren 30', Rosa Luxemburg, Chili .... )
wij hebben de werkgevers niet nodig, zij hebben ONS nodig. Je mag kapitaal hebben van hier tot in zeveneken, zonder arbeid sta je nergens! En zonder kapitaal dan? wel, de liberale/kapitalistische economie verhult de werkelijke bronnen van economische waarde en welvaart: de arbeid en de natuur.
mkg
Jan
Een reactie posten