België: waar patroons thuis zijn…(én gulzig): een greep uit de actualiteit.

Nacht- en ploegenarbeid goedkoper dan dagjob?

De maatregelen op fiscaal vlak die de regering trof als reactie op het Volkswagendossier en de crisis in de autosector in het algemeen, rekken de hongerige portefeuilles van de patroons nog verder open terwijl de ‘rek’ bij de werknemers stilaan de grens van het menselijke heeft bereikt. Flexibiliteit betekent meer winst op de kap van de gezondheid van de werknemers. Door deze politiek van de aftredende regering wordt ploegen- en nachtarbeid in vele gevallen goedkoper dan een dagjob. De neoliberale perversie op zijn best. Nacht- en ploegenarbeid was tot voor kort steeds duurder juist om het te beperken…maar dat is dan buiten de neoliberalen van de SP.a gerekend. In de praktijk hebben ze maximale flexibiliteit geïnstitutionaliseerd. En de stoere ‘linkse’ oneliners van Vanvelthoven en Gennez waarbij ze de naam van Marx te pas en te onpas foutief laten vallen, zal daar geen zak aan veranderen, behalve dat we ons soms eens verslikken in onze koffie als we die kemels te horen krijgen. Een woordje uitleg…

In de krant De Tijd meldt Herman Baele, vakbondssecretaris Algemene Centrale (ABVV) in de chemiesector, dat de zware lastenverlagingen op ploegen- en nachtarbeid ervoor gezorgd hebben dat het soms goedkoper is een werknemer in dat stelsel tewerk te stellen, dan in een gewone dagjob.

De winst dat dat oplevert, kan in sommige gevallen oplopen tot 5 à 8 percent van de loonkosten. In absolute cijfers kan het al snel om 1500 euro per werknemer per jaar gaan. De vakbondssecretaris verklaart dit verschijnsel door het oneigenlijk gebruik van de lastenverlagingen. Het systeem werd aanvankelijk uitgedokterd voor de auto-industrie waar de nachtpremies doorgaans hoger liggen maar nu wordt het toegepast op de ganse economie. De fiscale korting die 10,7 percent van de loonkosten bedraagt, overtreft in de andere sectoren meestal de kosten van de ploegenpremie: kassa-kassa voor het patronaat! Daarbij werkt de vaagheid waarmee nacht-en ploegenarbeid omschreven wordt door de wet in veel bedrijven sociale spitstechnologie in de hand. Typisch Belgisch. Binnenkort mogen we allemaal ’s nachts optrekken…

Activeringsbeleid in het Volkswagendossier: schertsvertoning dat Generatiepact in zijn blootje zet.

En nu dat we toch VW vernoemd hebben: er is fantastisch nieuws… of toch niet? In tegenstelling met de zegeberichten die door de pers rondgebazuind werden ten tijde van het conflict (vele bedrijven stonden zogezegd te drummen om ‘en masse’ ex-werknemers in dienst te nemen), kan de VDAB niet echt een schitterend rapport voorleggen. Van de 1744 ex-werknemers die bij de VDAB ingeschreven werden, zijn er ‘al’ 627 uit de werkloosheid waarvan 493 door een andere job. Bij de onderaannemers werden er 237 personen ingeschreven bij de VDAB. Hiervan zijn er 86 uit de werkloosheid, minder dan de helft (41) door een nieuwe job. Uiteraard wijst men de (oudere) arbeiders met de vinger die zogezegd geen moeite doen om nieuw werk te zoeken. Er heeft echter niemand van hen gevraagd om de herstructureringen bij VW.

De cijfers die zogezegd de onwil van de arbeiders moeten illustreren: 1.661 schreven zich in in een van de tewerkstellingscellen in Aalst, Dendermonde en Vilvoorde en er namen er 889 deel aan collectieve infosessies over de werking ervan. 496 ex-werknemers zijn tot dusver begonnen met een outplacementbegeleiding. Daarnaast werd nog door 73 anderen een VDAB-opleiding gevraagd. Die tewerkstellingscellen zijn echter een grote klucht: de ex-collega’s komen daar hun verplichte uurtjes slijten met koffie drinken en de krant lezen en dat op een moment dat de stempelcontrole voor werklozen afgeschaft is.

Men zou bijna gaan geloven dat de bedrijven niet geïnteresseerd zijn in oudere werknemers, laat staan in die van VW. Is dat Generatiepact dan toch een maat voor niets? Jeetje! Misschien moeten we gauw eens bellen naar Vanvelthoven: dan kan hij ons verstand verlichten, het liefst met een misplaatste Marx-quote over activeringsbeleid of zoiets, we zijn rap content.

De Europese Richtlijn over economische informatie in KMO's: the Neverending Story

Een andere typerend verhaal in dit patronale belgenland is ondertussen al herdoopt tot het ‘BHV’ van het sociaal overleg. De soap van de Europese Richtlijn betreffende economische informatie aan de werknemers in KMO’s heeft er een nieuwe aflevering bij. België heeft voor de tweede keer van de Europese Commissie uitstel gekregen voor de omzetting van de richtlijn. Het volgende ultimatum vervalt midden december: dan moeten werkgevers en de vakbonden tot een oplossing gekomen zijn. In het Engels heeft men daar een mooie uitdrukking voor: “If pigs might flly.” Onwil van werkgeverszijde noemt men een ‘probleemdossier in het sociaal overleg’, arbeiders met een principiële houding noemt men luieriken. Twee maten en twee gewichten: waarin een klein land groot kan zijn. Wordt vervolgd.

Traditionele vuilbekkerij van Het Laatste Nieuws lichtjes ontkracht door VRT Journaal

Als uitsmijter willen we een quote meegeven van ons favoriet patronaal rioolblaadje Het Laatste Nieuws: “De Belgische arbeider is de op één na duurste van Europa. Alleen in Noorwegen kost een arbeider per uur meer dan in België. In ons land bedraagt de arbeidskost 34,19 euro per uur. De cijfers komen uit een onderzoek van het toonaangevende Instituut der Deutschen Wirtschaft in Keulen. Dat berekende op basis van officiële cijfers van de Europese Commissie en van 31 landen uit 2006 wat een arbeider per uur aan zijn werkgever kost. Daaruit blijkt dat Bulgarije het goedkoopst is met 1,53 euro per uur en Noorwegen het duurst met 38,07 euro. Na België volgen Zwitserland, Zweden en Duitsland.”

En hoeveel winst brengt een Belgische arbeider per uur op? Daarover geen woord… Belgische arbeiders behoren immers tot de meest productieve ter wereld. Never mind: we gaan toch onze klaagzang herhalen: "De lonen zijn te hoog en de bedrijven moeten teveel belastingen betalen!"

En dan komt de VRT roet in het eten gooien: België blijkt vorig jaar 72 miljard dollar buitenlandse investeringen aangetrokken te hebben: Oeps! Dat is het dubbele van in 2005 en méér dan China (CHINA!) en om het mes helemaal rond te draaien: ons land staat op de vierde plaats op de wereldranglijst van buitenlandse investeringen… De coördinatiecentra en de notionele-interestaftrek (in mensentaal: massale belastingverlagingen) schijnen de oorzaak te zijn. En toch vindt één derde van de Belgische bedrijven het nodig om te frauderen of is slachtoffer van fraude (waar ligt de grens: mét of zonder medeweten van het management?). Was gulzigheid niet één van de 7 hoofdzonden?