Bedrijven gaan (nog meer dan vroeger) lopen met de geproduceerde rijkdom: de cijfers

Op hln.be kondigt men het artikel aan als: “Lonen stijgen veel minder dan bedrijfswinsten in ons land.” Dat klinkt alvast niet zo confronterend … In dat artikel weet men te vertellen dat: “De totale loonmassa in België in 2006 voor het vierde jaar op rij trager gestegen is dan het bruto binnenlands product (BBP), terwijl de bedrijfswinsten fors groeiden.” In de krant De Tijd merkt men op dat de vergoeding van alle loontrekkenden in ons land voor het eerst sinds 1971 tot minder dan de helft van het BBP gezakt is.

Een triest record (dat weliswaar als vijgen na Pasen) een opsteker is voor de neoliberale regeringscoalities mét SP.a-Blauw van de laatste 18 jaar. Het zet meteen ook de toon waar een toekomstige (oranje-blauwe?) federale regering zich aan te houden heeft, liefst met het perspectief om dit diepterecord nog wat te ‘verbeteren’. Op hln.be gaat men verder dat:” De cijfers aantonen dat de ondernemingen meer profiteren van de globalisering dan de werknemers.” Tiens, tiens: dat we daar zelf nog niet opgekomen zijn!

De kille cijfers
“De beloning van de werknemers, inclusief de sociale bijdragen, groeide tussen 2002 en 2006 met 13 procent tot 158,2 miljard euro. Het bruto-exploitatieoverschot en gemengd inkomen, dat vooral bedrijfswinsten omvat, steeg met 26 procent dubbel zo snel tot 121 miljard euro.” (hln.be) En dit op een BBP van 316,6 miljard euro… In de praktijk wil dit zeggen dat de totale loonsom in 2006 nét niet de helft van de geproduceerde rijkdom bedraagt.

Zoals reeds gezegd ging van 1972 tot en met 2005 altijd ruim de helft van het BBP naar de loontrekkenden. Om de huidige evolutie plastisch uit te drukken: de kruimels die in de geglobaliseerde bakkerij van tafel vallen (voor de werknemers), worden dus kleiner terwijl de taarten groter worden. Niet toevallig met de introductie van regeringen à la Thatcher in het VK en Raegan in de VS in de jaren ’80 begon in de geïndustrialiseerde wereld het loonaandeel in het BBP te dalen.

De schuld éénzijdig steken op de globalisering en technologische vooruitgang lijkt toch wat te gemakkelijk… Dit gaat volledig voorbij aan het politiek klimaat dat geschapen werd die grootscheepse aanvallen op de leef- en arbeidsomstandigheden mogelijk maakten. Het is niet zo onschuldig dat men politiek en economie probeert gescheiden te houden. De burgerlijke media hebben immers niet de intentie om hun lezers duidelijk te maken dat de traditionele politici het bedrijfsleven actief meehelpen om de vruchten van onze arbeid in te pikken.