
Het logo van de campagne is zeer toevallig hetzelfde als het logo van de SP.a maar dan met de letters 'equal payday'. Dat is wel zeer handig: zo dicht voor de verkiezingen tonen dat het weer zogezegd koek en ei is tussen SP.a en ABVV...
De vakbondsleiding is echter ook verplicht rekening te houden met het feit dat een belangrijk deel van de actieve vakbondsbasis niet gediend is met het post-generatiepact en zuiver electoraal geflirt tussen SP.a en ABVV-leiding.
Erwin De Deyn, federaal voorzitter van BBTK-SETCa, drukte zich bijvoorbeeld recent voorzichtig uit op een vakbondsvergadering omtrent deze materie. Zo liet hij onder andere doorschemeren dat het betwijfelbaar is of een volgende federale regering het wel 4 jaar zal kunnen trekken. Deze twijfel is ook de eerste zin van het ontwerp van memorandum van het ABVV voor de federale verkiezingen van 10 juni 2007. Verder wordt er in dat ontwerp gesteld dat: “De onzekerheid en onrust bij de werknemers groot is…” Wetende dat de SP.a zowiezo de toekomstige partner-in-sociale-afbraak is die zowel door Open VLD als CD&V gesolliciteerd wordt voor coalitie… Verder wees hij ook op de tegenstrijdige berichten van de SP.a over dossiers die heilig zijn voor het ABVV o.a. over de federale solidariteitsmechanismen zoals het tewerkstellingsbeleid.
Het ABVV stelt in zijn ontwerp tot memorandum dat er drie materies zijn waar er geen toegevingen kunnen gedaan worden: de wet van 1968 m.b.t. de paritaire comités en de collectieve arbeidsovereenkomsten hetgeen betekent dat ook de loonvorming een federale materie moet blijven, het arbeidsrecht en de sociale zekerheid: deze moet federaal blijven, zonder privatiseringen of financiering in pijlers.
Met het Generatiepact achter de rug en de donkere wolken in de toekomst (de neoliberale hondsdolheid en communautaire ophitserij van alle traditionele partijen) is de samenwerking tussen de SP.a en het ABVV met 'equal pay day' vrij merkwaardig te noemen, om maar het woord ‘hypocriet’ niet in de mond te nemen. Tijdens de 18 jaar lange sociale afbraak van de SP.a in de regering is de positie van de vrouwen er niet op vooruitgegaan , in tegendeel, denken we maar aan de eerste versie van het Generatiepact (gelanceerd door Freya!) dat het onmogelijk maakte voor vrouwen om nog op brugpensioen te kunnen. Denken we maar aan het cijfer van de 1,5 miljoen Belgen die dagelijks moeten zien de eindjes aan elkaar te knopen. Hier zitten heel wat vrouwen tussen; alleenstaande moeders zitten al gauw onder de armoedegrens.
Ook de SP.a zal er in de toekomst moeten rekening mee houden dat de ABVV-leiding verplicht is tot koorddansen wat betreft de relaties tussen de vakbond en de voormalige socialistische partij. Een te brutale pro-SP.a positie zou de autoriteit en de representativiteit van de vakbondsbonzen tegenover de vakbondsbasis ernstig in het gedrang kunnen brengen. Dit kwam onlangs nog tot uiting bij de stemming over het IPA waar ondanks het feit dat de vakbondsleiding hemel en aarde bewogen had en de 'consultatie van de basis' zo beperkt mogelijk hield, men met een zeer nipte meerderheid van 55% het IPA goedkeurde.
Het is hoog tijd dat de vakbondsbasis terug een politieke spreekbuis krijgt die consequent de belangen van het werkvolk verdedigt. Laat ons allen aan zo een alternatief bouwen: sluit aan bij CAP en wees actief!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten