Op 26 september vond er ter voorbereiding van het federaal comité van het ABVV over de komende IPA-onderhandelingen een federaal vrouwenbureau plaats. Dit artikel is grotendeels een bespreking van de nota van deze vergadering.Alvorens in te gaan op de inhoud willen we eerst de opmerking maken over het taalgebruik in de nota die bij elke rechtgeaarde basissyndicalist een spontane allergische reactie opwekt. Er wordt gebruik gemaakt van een soort turbo-managertaaltje dat rechtstreeks uit een werkgroep mediatraining komt. In de wandelgangen wordt wel al eens gesteld dat de vakbondsleiding te veel op de schoot zit van het patronaat…wie bij de hond logeert, krijgt zijn vlooien! Het volgende exemplaar van een mooiklinkende zin (want daar komt het toch op aan, niet?), willen we de lezer niet onthouden: “Gendermainstreaming niet uitspelen is een gemiste kans om de arbeidsvoorwaarden te humaniseren.” Een nietszeggende maar wel wollige verklaring.
En nu op zoek naar inhoud…
In het 2de paragraafje ‘Belangrijkste reflexies vanuit genderinvalshoek’ worden naast enkele evidente zaken ook enkele terechte opmerkingen gemaakt. ‘Vrouwen zijn geen doelgroep.’ Het is inderdaad curieus vast te stellen dat ondanks het feit dat vrouwen de meerderheid van de bevolking uitmaken (en 43% van de beroepsbevolking) zij nog altijd vernoemt worden in het rijtje van ‘minderheids- of doelgroepen’ zoals migranten, holebi’s, andersvaliden... Het is dan ook evident als men de arbeidsvoorwaarden van de vrouwen verbetert, men de arbeidsvoorwaarden van heel wat werknemers verbetert. Logischerwijs wordt er verder gesteld : ‘Genderongelijkheid ondergraaft de solidariteit en speelt op korte termijn alleen de werkgevers in de kaart.’
Het wordt pas echt interessant wanneer er concrete aandachtspunten naar voor worden geschoven om de positie van de vrouw te verbeteren… We geven een bloemlezing uit het lijstje:
*Meer middelen voor meer flexibele kinderopvang (nadruk op collectief aanbod)
*Meer aandacht voor opname van de zorgrol bij mannen en leidinggevende functies (mannelijke loopbaannorm in vraag stellen)
*Noodzaak benadrukken van strikte omkadering van flexibiliteit, ook in zogenaamde mannensectoren en bedrijven wegens effect op partners (cfr protocol automobiel)
*Innovatie ook toespitsen op arbeidsorganisatie en niet louter produkt- en procesinnovatie
*Extra aandacht voor vrouwen bij vorming. Op de website http://www.mijnloon.be/ wordt duidelijk gemaakt dat er in het algemeen weinig bedrijfsvorming is en vooral van kortlopende duur en dit geldt nog meer voor vrouwen.
*Vorming ook als aandachtspunt bij uitbreiding CAO 38
*Extra aandacht voor werknemers in precaire statuten waarvan merendeel vrouwen (link met CAO 35 over deeltijds werk)
En zo gaat het wel nog een tijdje verder met o.a. het wegwerken van de loonkloof enz.
Het is duidelijk in de tekst dat het ontbreekt aan een duidelijke maatschappijvisie. Er wordt zelfs de illusie gewekt dat binnen de grenzen van het kapitalisme het ‘vrouwenvraagstuk’ kan opgelost worden als men maar genoeg maatregelen neemt. De zelfs maar allerkleinste hint naar een doorgedreven vermaatschappelijking van de huishoudelijke taken bijvoorbeeld, is nergens te bespeuren. Dit is nochtans één van de ingrepen die linkse socialisten/marxisten noodzakelijk achten om de gelijkwaardigheid tussen man en vrouw te bewerkstelligen. Integendeel, men gaat zelfs mee in de neoliberale logica. Een voorbeeldje: de flexibiliteit neemt toe, dus moet de kinderopvang ook flexibeler worden. Het is in eerste instantie de taak van de vakbond om paal en perk te stellen aan de flexibiliteit. Waar gaat men de lijn trekken in dit verhaal? Gaat men op de duur verlangen dat de cyclus van de vrouw ook moet aangepast worden aan de noden van het bedrijf… gelieve enkel de maanstonden te laten plaatsgrijpen op niet werkende dagen?
Vanuit de opsomming van allerhande concrete aandachtspunten werden er 4 weerhouden ‘vanuit een realistisch besef dat er prioriteiten dienen genomen worden.’
Een eerste prioriteit is de verhoging van de brutominimumlonen en de verkleining van de loonkloof vrouw/man. Die loonkloof verminderen is echter gemakkelijker gezegd dan gedaan… We hebben gezien wat de vakbondsleiding heeft verdedigd in een typische ‘vrouwensector’ als de non-profit… een koopkrachtverhoging (dat de belangrijkste eis was in de laatste witte woede) met een schamele attractiviteitspremie terwijl de lonen in vergelijking met ander sectoren gemiddeld 11 % achterophinken. Daar waar de vakbondsbasis van de BBTK zich mocht uitspreken over dat federaal akkoord van de non-profit werd dit dan ook afgekeurd zoals bij BBTK BHV waar 90% TEGEN het akkoord stemde.
Vervolgens vraagt men aan het ABVV om het individueel recht op vorming te verdedigen. Een derde punt is de vraag naar meer middelen voor meer ( daar hebben we op zich geen problemen mee) en meer flexibele kinderopvang (daar plaatsen we dus de nodige vraagtekens bij) Een consequente strijd tegen flexibilisering zou hier beter op zijn plaats zijn. Ten laatste vraagt men bijzondere aandacht voor het verbeteren van de arbeidsvoorwaarden en arbeidsomstandigheden van werknemers in precaire statuten.
Als de vakbondsleiding evenveel rekening houdt met de vrouwen voor het IPA 2007-2008 als destijds met het Generatiepact dan zal een groot deel van de werknemers terug in de zak gezet worden. Met het Generatiepact zullen vrouwen het brugpensioen niet 1 keer maar verscheidene keren op hun buik kunnen schrijven aangezien de overgrote meerderheid van de vrouwen niet aan de loopbaanvoorwaarden zullen voldoen.
De aandacht van het ABVV (dat toch nog steeds een mannenbastion is) voor de vrouwenproblematiek is toe te juichen. Het is echter niet omdat men vrouwen toelaat in de hogere echelons van de vakbondsbureaucratie dat daarmee het probleem zich vanzelf zal oplossen. Zonder een degelijk programma dat durft buiten de beperkingen van het kapitalisme te treden én een zowel interne strijd in de vakbond zelf voor meer inspraak van de vakbondsbasis als een gemeenschappelijke strijd van alle werknemers tegen het neoliberalisme, zal het echter beperkt blijven tot wollige verklaringen en het hier en daar plaatsen van een pleister op een houten been.
Binnenkort het volgende deel in onze IPA-reeks
Geen opmerkingen:
Een reactie posten