21 september, 2006

CAP en de PVDA: de mist is opgetrokken en het water is nog altijd veel te diep!

Sinds de acties tegen het Generatiepact is er iets beginnen gisten links van SPA en GROEN! Enerzijds zijn er initiatieven opgedoken die zich ingraven in de bestaande situatie: de 15 decemberbeweging (een initiatief gelanceerd door de PVDA en haar syndicale periferie die zich bewust wil beperken tot wat links lobbywerk binnen het ABVV) en SPA-Rood.

Anderzijds is er het Comité voor een Andere Politiek (CAP) die een duidelijk perspectief biedt om een nieuwe politieke stem voor de werknemers en hun gezinnen op te bouwen. De LSP en de pers verstaan kennelijk beiden hetzelfde (voor 1 keer) tot wat dat initiatief moet leiden: een nieuwe brede arbeiderspartij.

De PVDA-leiding van zijn kant weet niet goed hoe zij met dit nieuwe gegeven moeten omgaan. Enerzijds voeren zij ‘subtiele’ manoeuvres tegen het CAP vooral via de 15 decemberbeweging en anderzijds laten ze de kwestie open, nemen ze een afwachtende houding aan. Zij moeten immers rekening houden met hun ‘breed lidmaatschap’ waarvan de meesten zich NIET met het stalinisme vereenzelvigen. Maar 1 ding is duidelijk: de partijleiding van de PVDA zit er mee verveeld. Hun simplistisch antwoord op het CAP is dan ook: “Waarom een nieuwe arbeiderspartij oprichten terwijl die al bestaat, namelijk de PVDA?” Het is natuurlijk niet geestig voor hen dat terwijl ze een verbredingspolitiek à la Nederlandse SP willen doorvoeren in hun partij, er kapers op de kust komen.

De reden waarom de PVDA in haar huidige vorm nooit een nieuwe brede arbeiderspartij kan worden, kunnen we illustreren met bovenstaande cartoon die misschien een goede samenvatting maakt van wat veel politiek bewuste arbeiders en syndicalisten al dan niet prominent in hun achterhoofd hebben.

Stalinistische methoden en ideeën zijn niet meer van deze tijd en stoten veel meer af dan ze aantrekken en daarenboven doen die bureaucratische manoeuvres te veel denken aan de manipulaties van de vakbondsleiding. Zolang de PVDA waanzinnige regimes zoals Noord-Korea en China (waar ondertussen de kapitalistische restauratie gepaard gaat met de meest barbaarse praktijken) blijft verdedigen, zal de deur naar de meest kritische maar ook bredere lagen van de arbeidersklasse op slot blijven.

In de nasleep van het Generatiepact heeft de PVDA een 600-tal arbeiders een lidkaart kunnen aansmeren maar dat is meer een uiting van een immens politiek vacuüm ter linkerzijde dan dat de PVDA gezien wordt als hét politiek instrument bij uitstek om hun belangen te verdedigen. Een hond met een hoed op had tijdens de algemene stakingen op de stakerspiketten lidkaarten kunnen verkopen. Men zou zich kunnen afvragen waarom de LSP dit dan niet heeft gedaan. Het antwoord is kort; de LSP is geen ‘lidkaartenpartij’ maar een kaderorganisatie (organisatie van actieve militanten) We hebben van de staking gebruik gemaakt om de idee van een nieuwe arbeiderspartij te populariseren…en het bestaan van het CAP is het bewijs dat we daarin geslaagd zijn ook. En uiteraard heeft de LSP ook delegees en arbeiders gewonnen tijdens de acties tegen het Generatiepact. Het verschil is dat we die mensen niet gewoonweg een lidkaart aangesmeerd hebben maar hen overtuigd hebben om op wekelijkse basis politiek te militeren met de juiste perspectieven én methoden.

Het argument dat de PVDA opwerpt dat ze het niet zien zitten om hun eigen structuren in iets nieuws op te lossen, bewijst nog maar eens dat ze er geen zak van begrepen hebben. LSP is alvast niet van zin om zichzelf op te lossen in een nieuwe formatie maar zal als een georganiseerde kracht binnen die toekomstige formatie optreden. Uiteraard kan je het niet verwachten van een partij waarbinnen het tendens- of fractierecht niet toegelaten is (de PVDA dus) dat ze iets zou verstaan van een ‘federatief partijmodel’ bestaande uit zowel individuele leden als georganiseerde groepen en/of partijen, laat staan dat ze er zouden kunnen mee omgaan zonder in bureaucratische methoden te vervallen.

Een nieuwe, brede, democratische arbeiderspartij is meer dan nodig én mogelijk! Het is het enige zinnige antwoord op de reeks van zwarte zondagen. Wacht niet langer maar schrijf je in voor de Dag van een Andere Politiek op 28 oktober in Brussel! (http://www.bxl2810.be/)

Geen opmerkingen: