Het recente incident in Borsbeek, waar een heel bos gerooid wordt ten gunste van de 'veiligheid van de luchthaven', bewijst nogmaals dat milieu en leefruimte moeten wijken als het kapitalisme zijn vuisten balt.
Een partij zoals Groen! stelt zich terecht vragen over de rendabiliteit van de luchthaven van Deurne. Zeker als men weet dat passagiersaantal en vrachtvervoer in steeds dalende lijn gaan, is het verwonderlijk dat de Vlaamse regering bereid is tot een investering van 136 miljoen per jaar in deze (k)luchthaven. Daarbij zwijgen we nog over de extra paar miljarden die ze bereid is op tafel te leggen voor de uitbreiding ervan.
Groen! blijft echter in verwondering op de oppervlakte drijven als het aankomt op een meer verregaande politiek-economische analyse. Men hoeft het Vlaams regeerakkoord er maar eens op na te lezen en z'n hoofd dan in de richting van de sinjorenstad te draaien om verwondering te doen omslaan in begrip. In dat Vlaams regeerakkoord werd de luchthaven officieel tot "zakenluchthaven" gepromoveerd. Het is dan ook niet de kleine (sinjoren)man die een goedkope charter neemt naar Benidorm vanop deze luchthaven, maar wel de (onder andere) in maatpak geklede wolf, al dan niet voorzien van een klein koffertje gevuld met blinkende steentjes.
Het zijn dus niet de economische belangen van de kleine man die zorgen voor het verdwijnen van de groene ruimte, wel de excessen van het grootkapitaal. Dat Antwerpen trouwens nauwelijks economisch voordeel op vlak van lokale werkgelegenheid heeft bij de aanwezigheid van de diamantsector is immers al genoeg aangetoond. In Knack van 07/06/2006 valt letterlijk te lezen: "Een stortvloed van cijfers (zie ook 'De Duistere Diamant' op www.knack.be) ontmaskerde de diamant als een kleine sector met amper 2600 arbeidsplaatsen in plaats van de 30.000 die de Hoge Raad al jaren probeert te verkopen. En de cijfers toonden aan hoe van de 16 miljard euro sectoromzet per jaar, er amper een kwart procent bij de Belgische schatkist blijft plakken - het gevolg van allerhande fiscale gunstmaatregelen, Luxemburgse vertakkingen, obscure routes naar belasting-paradijzen en een op maat gesneden facturering. Kortom: de directe bijdrage van de diamant aan de Belgische economie is zo goed als verwaarloosbaar. En toch heeft Paars II zich in het stof gerold om de diamant in Antwerpen te houden".
Alleen economische investeringen die ons allen aanbelangen, in functie van de 'economie van de gewone man en vrouw' en niet in functie van de enkelingen die het grootkapitaal vertegenwoordigen, kunnen ervoor zorgen dat de groene ruimte gevrijwaard blijft en kan tegelijkertijd zorgen voor een beter 'algemeen welzijn'. Want dat is toch uiteindelijk ons gemeenschappelijk streefdoel?
1 opmerking:
Als de rendabiliteit van een bedrijf, onderneming, in casu een luchthaven dalend is, is het dan niet normaal dat er geïnvesteerd wordt om deze cyclus om te keren?
Bloeiende bedrijven zijn toch de beste garantie op meer werk, wat leidt tot meer koopkracht, iedereen content toch?
We gaan een paar bomen dat toch niet laten tegenhouden?
Groeten Renaat.
Een reactie posten