Congres SPA : Johan herontdekt de arbeiders…hemeltje lief!

Gisteren op het ideologisch congres van de SPA kondigde Johan Vande Lanotte aan dat zijn partij terug (dat is dan toch een heel tijdje geleden?) arbeiders in het parlement wil omdat: “In Kamer en Senaat zitten nu enkel hoogopgeleiden en daardoor gaat politiek talent verloren.”

We dachten even dat in een kort moment van totale zinsverbijstering Vande Lanotte van de SPA terug een arbeiderspartij wou maken. Neenee: Johan heeft zijn hoogsteigen ‘macarena’ gecomponeerd en het omgedoopt in ‘doe de recuperatiedans maar draai toch maar met een kniezwengel resoluut je rug naar de ABVV-basis’. Een partij die al ettelijke jaren in België garant staat voor een onvervalste neoliberale politiek, een reeks IPA’s van de hond zijn kl*ten via de regering heeft doorgeduwd, het Generatiepact heeft opgelepeld én schrik heeft om zich aan stakerspiketten te laten zien…hoopt nu door enkele hoofddelegees van grote bedrijven (veilig aan de leiband van de nationale ABVV-leiding ) in het parlement te droppen, de spons geveegd wordt over de laatste jaren. Én uiteraard een vrijgeleide voor toekomstige neoliberale vetzakkerijen “de arbeiders in het parlement hebben er ook voor gestemd” kan ook nog goed van pas komen. Echter sinds het Generatiepact is er niet enkel een belangrijke breuk ontstaan tussen de ABVV-basis en de de SPA maar ook tussen een belangrijk deel van de basis en de leiding van het ABVV.

Zullen deze ‘knikkende negertjes van het ABVV’ in het parlement voor de SPA gaan zetelen tegen een gemiddeld arbeidersloon? Natuurlijk niet: ‘Want de rest doet dat toch ook niet? Het zijn altijd de arbeiders die mogen inleveren maar nu ben ik parlementslid, nondedju!’

De oprichting van het Comité Andere Politiek op 28 oktober 2006 heeft voor de nodige deining en onrust gezorgd bij de zogenaamde progressieve partijen SPA en GROEN! Nu proberen deze partijen met goedkope, oppervlakkige beloften en windowdressing allerlei, de mogelijke electorale concurrentie van het CAP uit te schakelen. GROEN! probeert zelfs een aangepaste versie van de oude truck: ‘If you can’t beat them, join them’ uit via een eventueel kartelvoorstel naar CAP toe…(maar daarover later)

Zoiets kan misschien werken op korte termijn maar het CAP is niet geïnteresseerd in snelle én vergankelijke procenten bij verkiezingen. Het CAP verkiest een krachtsverhouding uit te bouwen in de feiten en niet in de stemlokalen door de acties op de werkvloer, de wijken, de scholen… actief te ondersteunen. Misschien een werk van lange adem maar alvast veel stabieler dan kortzichtige stemmenjagerij. De werkvloer heeft GROEN of AGALEV nooit of nauwelijks afgetast en de SPA heeft er zich uit eigen lijfsbehoud uit teruggetrokken. Hier is het dat de CAP in eerste instantie de politieke confrontatie zal aangaan. Electoraal hebben de traditionele partijen nog wat respijt tot de ‘uiteindelijke’ afrekening... maar de klok tikt.