De Europese Commissie: de jezuïeten van de vrije markt

Terwijl de wereld anno 2007 al een tijdje draait onder het monopoliekapitalisme, zijn er van die instellingen die menen het dogma van de vrije concurrentie als een ware inquisitie te moeten opleggen. De Europese Commissie is er zo één. Deze instelling van zogezegd verlichte geesten heeft georakeld dat energiebedrijven niet tegelijkertijd energie mogen produceren én een netwerk beheren. De commissie heeft beslist dat de sector die activiteiten moet scheiden,… om monopolies te vermijden en de concurrentie aan te zwengelen.

Enkele bedenkingen bij dit gegeven…
In plaats van de vrije markt te proberen opleggen in één van de sleutelsectoren van de economie, nog nooit gedacht aan het (her)nationaliseren van de sector? Dat zou de consument alvast heel wat geleuter én geld schelen.

Wat opdelen van bedrijven betreft daar heeft men bij de NMBS ook ervaring mee. De NMBS bestaat nu uit 3 bedrijven waarvan Infrabel waarschijnlijk de meest gekende is (wegens de vele pannes en dergelijke), de andere 2 zijn NMBS-Holding en NMBS. Ze hebben ieder een Raad van Bestuur, een Directiecomité, een Gedelegeerd Bestuurder evenals een Regeringscommissaris en een College van Commissarissen. Ieder bedrijf moet ook apart een beheerscontract onderhandelen met de overheid. De efficiëntie houdt op bij het massaal uitdelen van vetbetaalde postjes, voor de rest is het veel complexer geworden. Nu maakt men de absurditeit mee dat diensten die vroeger met elkaar werkten nu met elkaar in concurrentie moeten treden. En uiteraard proberen de 3 bedrijven geld van elkaar af te troggelen. Inderdaad: de splitsing van de NMBS is een voltreffer wat betreft verhoging van de efficiëntie!

Het dwangmatig propageren van de vrije concurrentie, dat anno 2007 economisch gewoonweg een anomalie is, heeft een zuivere ideologische motivatie. Het vlaggenschip van het kapitalisme naar de massa’s toe is immers ‘de vrije keuze van het individu’ waarmee het kapitalisme zich zogezegd fundamenteel onderscheidt van het verguisde ‘collectivistisch’ socialisme. Dit probeert men ons althans via allerhande kanalen wijs te maken. In realiteit blijft er voor de gewone werkman en -vrouw meestal maar 1 keuze over: die tussen de pest of de cholera: meer geld dokken voor slechtere diensten en producten of op uw kin kloppen.

Een doorgedreven voorbeeld van de vrije marktdoctrine is bijvoorbeeld de gezondheidszorg in de VS die gewoonweg een kat in een bodemloze gouden zak blijkt te zijn. En ingevoerd door de meest betrouwbare president die de VS ooit gekend heeft: Tricky Dick alias Nixon. Dat systeem van gezondheidszorg zorgt jaarlijks voor 225.000 doden door medische fouten en laat de VS op de 27ste plaats belanden op de wereldranglijst van levensduur. De chaos is er, de keuze voor de patiënt niet. Maar deze kwestie zullen we in de nabije toekomst uitvoerig behandelen.