Er wordt al eens gesteld dat de uitkeringen ‘te hoog’ zijn en dat daarom velen bewust in de werkloosheid of (valse?) invaliditeit blijven. Vanwaar komen echter al die armen dan vandaan? Afhankelijk van de studie gaat men uit van een percentage van 12 of 15% van de bevolking die onder de armoedegrens leeft. Midden jaren 1990 was het courante getal dat gebruikt werd 6 %.Uit cijfers van het ABVV (die nooit werden tegengesproken) blijkt dat iedereen die van een uitkering moet (over)leven er fors op achteruitgegaan is. Als we de gemiddelde uitkering vergelijken met het gemiddeld brutoloon in percent dan zien we dat er zich tussen 1980 en 2003 een dramatische ontwikkeling heeft voorgedaan.
Van de pensioenen is men relatief afgebleven:
1980: 34%
2003: 32%
De werkloosheidsuitkering geeft echter een ander beeld:
1980: 42%
2003: 28%
En de invaliditeitsuitkering volgt deze trend:
1980: 44%
2003: 33%
Deze cijfers behoeven weinig commentaar…
2 opmerkingen:
Ik vermoed dat in vergelijking met de nettolonen het verschil nog veel groter is aangezien ze de laatste jaren vooral de netto-lonen gestegen zijn ten kosten van het bruto-loon ofte sociale zekerheid. En als we het in verhouding met de toegenomen welvaart zouden moeten vergelijken... Tja
Wat ik vreemd vind is dat die liberalen, van welke partij dan ook stellen of denken dat hoge uitkeringen mensen lui maken daar waar er nu vele malen meer werklozen zijn dan op het moment dat mensen nog een beetje konden leven van een uitkerking. Nu werkloosheid is geen probleem meer maar de mensen zijn het probleem geworden en dan niet alle mensen maar ieder individu voor zich.
Sorry. Was ik vergeten. Pensioenen zijn inderdaad relatief gelijk gebleven maar als men dit plaatst tegenover de spectaculair gestegen kosten om te leven voor die groep in de samenleving.....
Een reactie posten